تعیین عوامل مؤثر بر رفتارهای خودمراقبتی در زنان مبتلا به دیابت مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی شهر مشهد

زمینه و هدف : با توجه به این که مهم‌ترین عامل کنترل بیماری دیابت، رفتارهای خودمراقبتی است و از آنجا که بهبود رفتارهای خودمراقبتی، اولین گامِ کمک به بیماران برای مراقبت و مدیریت بهتر بیماری‌شان است؛ لذا پژوهشی با عنوان بررسی خودمراقبتی در زنان مبتلا به دیابت نوع دو انجام شد. مواد و روش ها  : دراین مطالعۀ مقطعی و توصیفی ـ تحلیلی، ۳۰۰ زن مبتلا به دیابت نوع دو مراجعه کننده به مراکز بهداشتی دولتی شهر مشهد به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چند مرحله‌ای انتخاب شدند. ابزارگردآوری اطلاعات، خلاصه مقیاس رفتار خودمراقبتی توبرت و همکاران بود. تجزیه وتحلیل داده‌ها با استفاده از نرم افزار Spss ویرایش  ۲۱ انجام شد و داده‌ها با استفاده از آمار توصیفی و آزمون‌های پیرسون، t مستقل، آنالیز واریانس یکطرفه واسپیرمن تحلیل شد. در همۀآزمون‌ها سطح معنی داری ۰/۰۵ در نظر گرفته شد. یافته‌ها: میانگین نمرۀ خودمراقبتی بیماران ۹/۹۰± ۴۲/۷۲ و وضعیت خودمراقبتی آن‌ها در حد متوسط بود. نمرۀ رفتار خودمراقبتی با سطح تحصیلات، درآمد بیشتر و آموزش بیماران ارتباط آماری معنی‌داری را نشان داد (۰/۰۵p<). نتیجه‌گیری: با توجه به یافته‌های این پژوهش، عوامل مهمی نظیر میزان تحصیلات، وضعیت اقتصادی و دانسته‌های قبلی بیمار در تحقق رفتارهای خودمراقبتی نقش بسزایی دارند؛ لذا برای ارتقاء رفتارهای خودمراقبتی بیماران، آموزشگران سلامت نخست باید این عوامل را شناسایی کنند؛ سپس با در نظر گرفتن این عوامل، برنامه ریزی و مداخلات آموزشی را بنیان نهند.